Vrouwtjes van de varenschildluis hebben een schild van ongeveer 2mm groot, doorzichtig bruin van kleur en mosselvormig. Mannetjes verschillen in uiterlijk sterk van vrouwtjes. Hun schild is langgerekt van vorm, wit van kleur en heeft 3 lengteribbels. Het schild of eigenlijk de cocon van mannetjes is in het algemeen kleiner dan het schild van de vrouwtjes. Volwassen mannetjes kruipen uit de cocon tevoorschijn. Het zijn heel kleine gevleugelde beestjes die op zoek gaan naar een volwassen vrouwtje om te paren. Eitjes blijven in het lichaam van het vrouwtje. Zodra ze uitgekomen zijn kruipen de jonge crawlers onder het moederschild vandaan en zoeken dicht in de buurt een geschikte plek om zich te vestigen. Daar blijven ze de rest van hun leven. Ze verspreiden zich nauwelijks. Vaak zitten varenschildluizen vrij dicht bij elkaar als groep. In Nederlandse kassen komen 2 soorten schildluis voor die nauw verwant zijn aan de varenschildluis, P. strachani en P. buxi.

Schade en verspreiding Varenschildluis

Varenschildluis kan plaatselijk in flinke aantallen optreden, meestal op de onderkant van bladeren. Van bovenaf zie je dan vaak alleen gele vlekken in het blad. Soms vergroeien bladeren of bladpunten. Bij ernstige aantasting kunnen aanvankelijk alleen bladeren, later hele planten leeggezogen worden en uiteindelijk dood gaan.