Hoe herken je bladluis?
Wat zijn bladluizen?
Bladluizen behoren, net als witte vliegen en dop-, schild- en wolluizen, tot de suborde van de plantenluizen. Alle plantenluizen voeden zich met plantensappen. Ze steken hun zuigsnuit in de floëemvaten van de plant en krijgen op deze manier grote hoeveelheden plantensappen binnen. Het overschot aan suikers wordt weer afgescheiden in de vorm van honingdauw. De plant en de omgeving ervan wordt hierdoor kleverig. Aan de plakkerige honingdauw kun je vaak als eerste de aanwezigheid van bladluizen opmerken. Vaak zitten de bladluizen bovenin de plant, op blad- of bloemknoppen. Maar ook de onderkant van de bladeren is een geliefde verblijfplaats.
Verschillende soorten
Er zijn heel veel verschillende soorten bladluizen, waaronder een groot aantal schadelijke soorten. Je kunt ze binnen in huis of in de kas tegenkomen maar ook buiten in de tuin of op bomen langs de straat . Sommige soorten komen zowel binnen als buiten voor. Maar een soort als de lindebladluis, de naam zegt het al, zie je alleen buiten, op linde.
De bladluissoorten verschillen onderling sterk in uiterlijk: er zijn groene, rode, gele, zwarte soorten. Ze zijn soms (relatief) groot of juist hele klein. Bladluizen kunnen zich heel snel vermenigvuldigen tot flinke kolonies. Daarom moet je op tijd ingrijpen om schade te voorkomen.
Hoe kun je de soorten onderscheiden?
Je kunt bladluissoorten van elkaar onderscheiden aan de hand van een aantal kenmerken zoals lichaamskleur, lichaamsvorm, kleur van de poten, kleur en lengte van de antennen. Maar ook de vorm en kleur van de siphonen (uitsteeksels op achterlijf) en vorm en lengte van de cauda (staart) zijn vaak bepalend voor het onderscheiden van de soort.
Schade door bladluis
Honingdauw
Met hun zuigsnuit zuigen bladluizen sappen uit de bladeren van planten. Daardoor kunnen aangetaste bladeren uiteindelijk afvallen. Hierdoor wordt de plantengroei geremd en vermindert de opbrengst. Het zuigen aan de plant kan een allergische reactie veroorzaken, waardoor misvorming kan optreden.
Overtollig suiker, dat de bladluizen met het plantensap naar binnen krijgen, wordt afgescheiden in de vorm van honingdauw. Dit is een kleverige substantie waarop zwarte roetdauwschimmels kunnen groeien.
Vervellingshuidjes
Soms verraden bladluizen zich ook door de grote aantallen witte vervellinghuidjes. Je vindt ze op de bladeren of in de groeipunten van de plant. Dit zijn resten van de bladluis die overblijven nadat de bladluis verveld is, dood materiaal dus.
Virusoverdracht
Bladluizen kunnen virussen overbrengen van de ene plant naar de andere. Er zijn talloze virussen die vooral voorkomen in de groenteteelt onder glas. Dit wordt gezien als één van de meest schadelijke effecten van een bladluisplaag. De planten hebben meer te lijden van de virusinfectie dan van de zuigschade van de bladluis. Door de bladluis in een vroeg stadium te bestrijden voorkom je dat het virus zich over het hele gewas verspreidt.
Overlast in laanbomen
Ook buiten kunnen hinderlijke soorten bladluizen voorkomen in bomen, struiken en hagen. Vooral in laanbomen kunnen ze voor veel overlast zorgen. De grote hoeveelheden honingdauw zorgen voor plakkerige wegen, parkbankjes en geparkeerde auto’s. Het betreft meestal specifieke bladluissoorten (ze tasten slechts één type boom aan) zoals de lindebladluis en de esdoornbladluis. Klachten van bewoners over de overlast zijn vaak de reden om de bladluis te bestrijden.
