De uit Noord Amerika afkomstige gele rozenluis is middelgroot (1,2-1,5 mm) . De kleur is overwegend geelgroen tot groen met een lichtbruine kop. Er is ook een rode vorm bekend. Op de kop zitten twee forse voorhoofdsknobbels. De antennes zijn iets langer dan het lichaam. De sifonen van gele rozenluis zijn lang met een donker uiteinde en ook de cauda is lang. De poten zijn licht met donkere vlekken rond knieën en voeten. In de kas kan de luis overwinteren als levendbarende vorm.

Schade en verspreiding Gele rozenluis

De gele rozenluis zit meestal in jonge, vaak nog niet uitgevouwen bladeren en bloemknoppen. Deze luis veroorzaakt geen bladkrulling. Gele rozenluis is een belangrijke plaag in de bedekte aardbeiteelt. Ook hier treedt nauwelijks schade op als bladkrulling, vergroeiing of vergeling. Door de grote productie van honingdauw vervuilt het gewas echter en dat remt de fotosynthese en geeft economische schade. Gele rozenluis kan virussen overbrengen.