Citruswolluis is wit van kleur. De witte kleur komt voornamelijk door de witte wasdraden die het lichaam bedekken. De lichaamskleur zelf is geel-oranje. Jongere stadia hebben nog niet zoveel wasdraden op hun lichaam en zien er dan ook wat meer geel-oranje uit. Citruswolluis is van andere soorten wolluis te onderscheiden aan de korte staartharen, aan de lengtestreep over de rug en aan korte wasdraden rond het lichaam. De wolluizen leggen eitjes buiten het lichaam in een witte pluizige massa van wasdraden, de zogenaamde eizak. De eitjes zelf zijn lichtgeel, ovaal en glanzend. Mannelijke wolluizen verschillen in de latere stadia van hun ontwikkeling sterk van de vrouwtjes. Mannetjes worden dan meer langgerekt van vorm. Ze maken een langwerpige cocon van wit wasachtig materiaal waar ze na enkele dagen uit te voorschijn komen als gevleugelde individuen, grijzig van kleur. Ze zijn dan nauwelijks meer als wolluis te herkennen.

Schade en verspreiding citruswolluis

Citruswolluis komt op alle delen van de plant voor. Nagenoeg alle stadia produceren honingdauw waardoor de planten kleverig worden. Jonge wolluizen kruipen vaak omhoog naar groeitoppen, oudere stadia blijven lager in het gewas, in bladoksels of aan de onderkant van bladeren. Ze zuigen aan de plant en veroorzaken daardoor groeivervorming, geremde groei, bladverkleuring en bladval. Verspreiding gebeurt voornamelijk door het jongste stadium dat actief over de plant kan lopen. Deze zogenaamde crawlers kunnen ook gemakkelijk tijdens werkzaamheden in het gewas meegenomen worden of zelfs door wind worden verspreid.