De boterbloemluis is een middelgrote (1,8-3,0 mm) ronde tot ovale bladluis. De kleur varieert van glanzend, licht geelgroen tot dof bruingroen. De sifonen zijn vrij lang en dun. Ze zijn breder aan de basis en hebben een donker, uitgestulpt topje. De antennes zijn lang (1,3-1,5 x lichaamslengte) met veel donkere bandjes. Ook de poten zijn lang met donker gekleurde knieën en enkels. De cauda is kort en groen. Jonge stadia hebben opvallende heldergroene vlekken rond de siphonen. Gevleugelden hebben een geel-bruine kop en strepen op het achterlijf die in het midden onderbroken zijn. De bladluis is beweeglijk en gevoelig voor verstoring. Onder kasomstandigheden komt alleen ongeslachtelijke voortplanting voor. Er is geen waardplantwisseling.
Schade en verspreiding Boterbloemluis
De luis komt verspreid op de plant voor in kolonies, vaak op stengels of jonge delen van de plant maar ook onder in het gewas. De bladluizen zuigen aan de plant en veroorzaken krulling van de bladeren en bladverkleuring (gele vlekken die soms op virusaantasting lijken). Bij ernstige aantasting kunnen scheuten geremd worden in groei.
De bladluizen produceren veel honingdauw die vruchten ‘vet’ maakt. In de honingdauw kan de zwarte roetdauwschimmel groeien die de fotosynthese hindert en cosmetische schade geeft. Net als aardappeltopluis kan boterbloemluis virussen overbrengen.
