Schildluizen zijn kleine insecten, die afgedekt zijn met een hard schild. Het schild is op de plant het enige zichtbare deel van het insect. In feite is het schild dood materiaal, het levende beestje zelf zit eronder verscholen en is daar goed beschermd tegen bv. uitdroging of ook tegen gewasbeschermingsmiddelen. Het schildje van schildluizen kan van het lichaam worden gescheiden, in tegenstelling tot het schildje van dopluizen dat met het lichaam vergroeid is.

Schildluizen zijn er in allerlei vormen. Sommige soorten zijn in alle ontwikkelingsstadia mooi rond, andere zijn alleen in de jonge stadia rond maar worden later langgerekt. Er zijn ook soorten die van begin af aan langgerekt zijn. Bij een aantal soorten zijn de vrouwtjes min of meer rond tot ovaal van vorm terwijl de mannetjes langgerekt zijn. Soms wordt schildluis verward met wolluis. Dat is met name bij soorten die mannetjes hebben die opgroeien in een witte, wasachtige langgerekte cocon.

Hoewel schildluizen minder algemeen voorkomen dan wol- en dopluizen vormen ze soms een hardnekkige plaag. Ze zuigen plantensappen en kunnen virussen overbrengen. Hun aanwezigheid valt vaak in het begin op doordat ze een stof injecteren in bladeren die zorgt voor gele vlekken in het blad. Bij zware aantasting kunnen schildluizen hele planten als het ware leegzuigen, scheuten en later ook stammen sterven af. Schildluizen scheiden in tegenstelling tot dop- en wolluizen geen honingdauw af.

Schildluizen komen op veel verschillende planten voor, in kassen maar ook buiten. In de kas worden vooral siergewassen aangetast zoals orchidee, roos, palm, cactus, varens. Sommige soorten schildluis zijn min of meer specifiek voor een bepaald gewas, andere kunnen op veel verschillende gewassen voorkomen.